Kimi Zaman

[BHR]

KİMİ ZAMAN
bir sabah uyandığımda
hayatımda sen yoktun...
düşünmemeliydim seni
sen bana ait değildin, benim değildin
evden çıktığımda seni göreceğim
sevinciyle çıkmamalıydım artık
bitmeliydi içimdeki hevesler
yok olmalıydı sana ait düşler
kolaymıydı sanıyorsun
her güne seni görerek başlarken
arkamı her döndüğümde sen varken
her nefes alışımda kokun
içime işlerken
kolaymı sanıyorsun
vazgeçmek senden...
başımı her kaldırışımda
gözlerin gözlerimde olurdu
yüzüm asık olsa
ellerin omuzuma dokunurdu
ne zaman gözlerimden yaş damlasa
görürdüm ki seni gözlerin buğuluydu
şimdi vazgeçmek kolay mı
hadi söyle...
yokmuşsun gibi nasıl davranayım
bu kadar yakınken bana
söyle seni nasıl unutayım
haklısın şimdi uçurumlardayız
sen bir uçta ben bir uçta
habersiz yaşıyoruz birbirimizden
bir tek hayalim kaldı belkide
gözlerinde...
bitti deme
uzaklar girdi araya ve belkide
zaman...
farketmez ki sadece unuttuğumu sandım
yine yanıldım
hiçbir şey değişmemiş ne sevgi nede aşk
ne sen değişmişsin ne de ben
yeni uyandım gördüğüm rüyadan...
vazgeçemezdim zaten
o alıştığım ellerin benden
tamamen kopmasından
uzaklarda da olsan severim seni ben
senin hiç haberin olmadan
bitti diye geçsede aşk zamana
bilirim sende hatırlarsın beni
ama şimdi ama kimi zaman...bahar otat