Ne Çok Şey Anlatır Gözyaşları

[Veda]

NE ÇOK ŞEY ANLATIR GÖZYAŞLARI…

Ne çok şey anlatır gözyaşları... Bazen söylenemeyen sözlerin sesi, bazen bir pişmanlığın diyeti, bazen de bir sevda nefesi... Sessizliğin çığlıklarıdır aslında gözyaşları... Anlatılamayanı anlatmak ister karşısındakine... Eğer anlayabilirse...

İnsanoğlu bir garip... Sevinir ağlar, üzülür ağlar, hasret çeker ağlar, kavuşur yine ağlar. Kelimeler kifayetsiz kaldığında, gözyaşları görev başındadır. Aslında ağlayabilmek büyük bir nimet... Ve ağlamak taş kalpli olmadığımızı gösteriyor. Hala insan olduğumuzu, hissettiğimizi, DUYGUSUZ olmadığımızı...

Ama bazen göz pınarlarından aşağı süzülemez gözyaşları... Onlar dışa akıp ziyan etmezler kendilerini... Çünkü çok daha önemli bir görevleri vardır. İçteki bir yangını söndürmek isterler. Göz kapaklarınızın alev alev yandığı, boğazınıza bir şeylerin düğümlendiği, burnunuzun direğinin sızladığı oldu mu hiç? Dikkat ettiniz mi o anlarda gözyaşlarınızın istikameti neresi? En zor olanı bu belki de...

Ağlamak zayıflık mı? Neden ağlamamız gereken anlarda; yumruklarımızı, tırnaklarımız avuçlarımızı kanatıncaya kadar sıkar, boğazımızdaki düğümleri yutkunarak gidermeye çalışırız? Neden kaçırırız buğulanan gözlerimizi başkalarından?

Bakın ağlıyorum işte! Utanmıyorum kimseden... O kadar içime akıttım ki gözyaşlarımı! Artık zapt edemiyorum içimdeki çağlayanı...


Ağlıyorum dostlarımın vefasızlığı için,
Ağlıyorum özlediklerim için,
Ağlıyorum özleyip de kavuşamadıklarım için,
Ağlıyorum içimi acıtan kalp kırıklıklarım için,
Ağlıyorum istemeden de olsa kalbini kırdıklarım için,
Ağlıyorum unutulmaması gerekenleri unuttuğum için,
Ağlıyorum yaklaştıkça uzaklaştıklarıma,
Ağlıyorum tanıdıkça çirkinleşenlere,
Ağlıyorum kıymetini bilemediklerime,
Ağlıyorum sevsem de yüz bulamadıklarıma,
Ağlıyorum ziyan olan yıllarıma,
Ağlıyorum bir ömür ağlayamadıklarıma…

[swashbuckler]

Gözyaşları,hayat denen harp alanında aldığın façalardır,sevdalının madalyasıdır bin cepheden kazandığı.Ben kolay kolay ağlayamam,ama nedeni utanmak değil,ona feda olsun göz pınarlarım.
Ama çift kişilikliyim ben.Bir tarafım ne kadar seviyorsa,diğer tarafım o kadar düşman.Kabullenemiyorum öyle arkadan bakakalmayı ben,fakat bi taraftan da garip bir haz duyuyorum,onur duyuyorum onu beklemekten...
Arada gözüme vuruyor tabi,zorluyor beni,o zaman şiir yazıyorum işte.
Belki,sevdalanmak artık eskimiştir.Belki sevdalananlar bir önceki yüzyılda kalmışlardır.
Ne gam...İsyan hali kutsaldır,hele sevdaya dair olanı...
Elimizde gözyaşlarımızdan başka ne kalır ki,sevdanın elleri kalmayacaksa!

Yüreğine sağlık...

[Veda]

Bunu ben ben yazmadım ama, sen güzel döktürmüşsün.

Hep gecenin koyuluğunda döktüm gözyaşlarımı ben. Değmeyeceğini bilsem de tutamadım, boğdum hıçkırıklarımı. Rahatlattı belki ama zamanla alışkanlık oldu. Bunu farkettiğimde engel oldum.

[GS Rh (+)]

Emeğine sağlık Veda çok güzeel =D>