Zaten Suskunluğuna Sevdalandım Ya...
-
Siyah Sandalye
- Kıdemli Üye
- Mesajlar: 788
- Kayıt: 23 Şub 2009 [ 15:16 ]
Zaten Suskunluğuna Sevdalandım Ya...
Yüreği Suskun’a…
Yağmurlu bir geceydi.Yine karşı karşıyayız… Başımı kaldırıyorum ve yüzüne bakıyorum. Gözlerinin koyuluğu içinde adeta labirentteymişçesine kayboluyorum. O kapkara, kömür karası gözbebeklerinde masum, çocuksu bakışlar… Yüzünde ki tatlı tebessümler bir anda, her defasında daha da artarak aydınlık veriyor yüreğime… Gözlerin, güneşin kavurgan sıcaklığı ortasında ferahlık veriyor bana. Gözlerin olabilmeyi isterdim. Bana bakan bakışları senin gözlerinle görebilmek… Hissediyorum ve görüyorum da başımı kaldırdığımda gözlerin gözlerimde… Neydi bu kadar içime umut veren…?
Karşımdasın yine, bana gülümsüyorsun. Yüreğindeki güzellik gözlerinin ta içine oturmuş. Nasıl oluyorsa susuveriyorum birden, konuşmuyorum. Öylece durup seni seyrediyorum. Gözlerinin içindeki gülüşleri yakalamışken, kaybetmemek için susuyorum. Korkuyorum, çünkü seni bulmuşken hazır değilim kaybetmeye. Hayalini karşımda bulmuşken kaybetmek istemiyorum. Seni seviyorum işte… Hiç kimse bilmiyor sevgimin ne denli çok olduğunu…
Ne garip değil mi? Sen yoksun ama ben senli hayaller kuruyorum. Senli sohbetlere dalıyorum. Nerdesin, ne yaparsın haberim yok. Bildiğim tek şey, yokluğunda buldum seni. Sonra seninle sohbete başlıyoruz. Geçmişten, gelecekten, yaşamış olduğumuz acılardan, senden ve benden konuşuyoruz. Bir ara gözlerine takılıveriyor gözlerim. Susuyorsun ve beni de susturuyor bakışların. Ve yine beynimdeki tüm sözcükler siliniyor, gözbebeklerinin derinliğinde kelimelerim kaybolup gidiyor. Yaşadığım ve yaşadığın tüm acılar silinip gidiyor. Masum bakışların ve suskunluğun kalıyor bana…
Çok şey istiyorum değil mi? Senin için imkansızı… Bana gelmeni, yüreğimi sevmeni… Düşüncemde beliren sohbetleri gerçekleştirebilmeyi ve daha bir çok şeyi… Oysa öyle güzel olacaktı ki… Sevmenin güzel bir duygu olduğunu göstereceksin bana, sonra da sevilmenin ne demek olduğunu anlatacağım sana…
Ama nafile… Hep sustun… Hep sustun…O kadar eminim ki senin artık dönmeyeceğinden… Sohbetlerimizin gerçekleşmeyeceğini çok iyi biliyorum. Yüreğini susturacağını… Yüreğimi susturacağımı… Dostluğumuzu susturacağımızı…
Gecemin ana konusu yağmur ve sen şimdi… Köşeme çekildim, başımı ellerimin arasına aldım ve suskunluğunu dinliyorum. Çünkü benim için suskunluğunun adı artık sevda…
Zaten Suskunluğuna Sevdalandım Ya… !!
Yağmurlu bir geceydi.Yine karşı karşıyayız… Başımı kaldırıyorum ve yüzüne bakıyorum. Gözlerinin koyuluğu içinde adeta labirentteymişçesine kayboluyorum. O kapkara, kömür karası gözbebeklerinde masum, çocuksu bakışlar… Yüzünde ki tatlı tebessümler bir anda, her defasında daha da artarak aydınlık veriyor yüreğime… Gözlerin, güneşin kavurgan sıcaklığı ortasında ferahlık veriyor bana. Gözlerin olabilmeyi isterdim. Bana bakan bakışları senin gözlerinle görebilmek… Hissediyorum ve görüyorum da başımı kaldırdığımda gözlerin gözlerimde… Neydi bu kadar içime umut veren…?
Karşımdasın yine, bana gülümsüyorsun. Yüreğindeki güzellik gözlerinin ta içine oturmuş. Nasıl oluyorsa susuveriyorum birden, konuşmuyorum. Öylece durup seni seyrediyorum. Gözlerinin içindeki gülüşleri yakalamışken, kaybetmemek için susuyorum. Korkuyorum, çünkü seni bulmuşken hazır değilim kaybetmeye. Hayalini karşımda bulmuşken kaybetmek istemiyorum. Seni seviyorum işte… Hiç kimse bilmiyor sevgimin ne denli çok olduğunu…
Ne garip değil mi? Sen yoksun ama ben senli hayaller kuruyorum. Senli sohbetlere dalıyorum. Nerdesin, ne yaparsın haberim yok. Bildiğim tek şey, yokluğunda buldum seni. Sonra seninle sohbete başlıyoruz. Geçmişten, gelecekten, yaşamış olduğumuz acılardan, senden ve benden konuşuyoruz. Bir ara gözlerine takılıveriyor gözlerim. Susuyorsun ve beni de susturuyor bakışların. Ve yine beynimdeki tüm sözcükler siliniyor, gözbebeklerinin derinliğinde kelimelerim kaybolup gidiyor. Yaşadığım ve yaşadığın tüm acılar silinip gidiyor. Masum bakışların ve suskunluğun kalıyor bana…
Çok şey istiyorum değil mi? Senin için imkansızı… Bana gelmeni, yüreğimi sevmeni… Düşüncemde beliren sohbetleri gerçekleştirebilmeyi ve daha bir çok şeyi… Oysa öyle güzel olacaktı ki… Sevmenin güzel bir duygu olduğunu göstereceksin bana, sonra da sevilmenin ne demek olduğunu anlatacağım sana…
Ama nafile… Hep sustun… Hep sustun…O kadar eminim ki senin artık dönmeyeceğinden… Sohbetlerimizin gerçekleşmeyeceğini çok iyi biliyorum. Yüreğini susturacağını… Yüreğimi susturacağımı… Dostluğumuzu susturacağımızı…
Gecemin ana konusu yağmur ve sen şimdi… Köşeme çekildim, başımı ellerimin arasına aldım ve suskunluğunu dinliyorum. Çünkü benim için suskunluğunun adı artık sevda…
Zaten Suskunluğuna Sevdalandım Ya… !!