Anladım....
- feraze_622
- Ayrıcalıklı Üye
- Mesajlar: 476
- Kayıt: 02 Eki 2006 [ 15:44 ]
Anladım....
bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
kendimi bulduğumda anladım.
herkesin mutlu olmak için bir yolu varmış,
kendi yolumu çizdiğimde anladım.
bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,okuyarak,dinleyerek değil...
bildiklerini bana neden anlatmadığını anladım.
yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış,
aşk peşinde neden yalınayak koştuğunu anladım.
acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
neden hiç ağlamadığını anladım..
ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.
bir insanı herhangibiri kırabilir,ama bir tek en çok sevdiği
ACITABİLİRMİŞ.
çok acıttığında anladım.
fakat hakedermiş sevilen,onun için dökülen her damla gözyaşını,
gözyaşıyla birlikte sevinçler terkettiğinde anladım
yalan söylememek değil,gerçeği gizlememk marifet,
yüreğini elime koyduğunda anladım.
''sana ihtiyacım var,gell''diyebilmekmiş güçlü olmak,
sana ''git!''dediğimde anladım.
biri sana ''git'' dediğinde ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek,
git dediklerinde gittiğimde anladım.
sana sevgim şımarık bi çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl
ağlayan,
büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım.
özür dilemek değil,''affet beni''diye haykırmak istemekmiş
pişman olmak...
gerçekten pişman olduğumda anladım.
ve gurur,kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
sevgi dolu yüreğin gururu olmazmış,
yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.
ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün
affedilmeyi,
beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım.sevgi emekmiş,emek ise vazgeçmeyecek kadar,amam özgür bırakacak kadar sevmekmiş...
CAN YÜCEL :(
kendimi bulduğumda anladım.
herkesin mutlu olmak için bir yolu varmış,
kendi yolumu çizdiğimde anladım.
bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,okuyarak,dinleyerek değil...
bildiklerini bana neden anlatmadığını anladım.
yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış,
aşk peşinde neden yalınayak koştuğunu anladım.
acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
neden hiç ağlamadığını anladım..
ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.
bir insanı herhangibiri kırabilir,ama bir tek en çok sevdiği
ACITABİLİRMİŞ.
çok acıttığında anladım.
fakat hakedermiş sevilen,onun için dökülen her damla gözyaşını,
gözyaşıyla birlikte sevinçler terkettiğinde anladım
yalan söylememek değil,gerçeği gizlememk marifet,
yüreğini elime koyduğunda anladım.
''sana ihtiyacım var,gell''diyebilmekmiş güçlü olmak,
sana ''git!''dediğimde anladım.
biri sana ''git'' dediğinde ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek,
git dediklerinde gittiğimde anladım.
sana sevgim şımarık bi çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl
ağlayan,
büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım.
özür dilemek değil,''affet beni''diye haykırmak istemekmiş
pişman olmak...
gerçekten pişman olduğumda anladım.
ve gurur,kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
sevgi dolu yüreğin gururu olmazmış,
yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.
ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün
affedilmeyi,
beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım.sevgi emekmiş,emek ise vazgeçmeyecek kadar,amam özgür bırakacak kadar sevmekmiş...
CAN YÜCEL :(