Masumiyet...

Aşk ve sevgi ile ilgili herşey....
Cevapla
Kullanıcı avatarı
Uyus
Ayrıcalıklı Üye
Ayrıcalıklı Üye
Mesajlar: 1029
Kayıt: 15 Eyl 2007 [ 10:09 ]

Masumiyet...

Mesaj gönderen Uyus »

çocukken vardı en masum yalanların bile kalpte iz bıraktığı düşüncesi ve büyüyünce kaybettik en masum yalanları bile...yalanlarımız oldu masumiyetten uzak,kalbe sığmayan dört duvar odamda benimle yaşayan yüreğim ellerinde bir fanus içinde hapsolan,vicdanımı hırpalayan yalanlar...gölgesine sığınıp bahaneler ürettiğimiz...ama şöyle... ama böyle...bize hiç olmadığımız kadar üretici olmayı öğreten ve savunma mekanizmamızı sonunakadar zorlayan...kalpte bazı hislerimiz vardı varlığında huzur duyduğumuz fakat büyümekten olsa gerek yokluğuna çabuk alıştığımız güzel duygular...bir kalemim var artık birde defterim bana ait..birde masamın baş ucunda titrek ışığıyla hareketsiz odamın duvarına hareket katan odamda tek olmadığım hissini veren vefalı lambam.masum gülüşüyle bana göz kırpıyor şimdi.birde gecenin sessizliğine inat gıcırdayan sandalyem...uyumak isteyen bedenime inat sandalyem ve lambam zorluyor zamanı.ne lambamın yağı bitiyor günlerdir ,cebimdeki son kuruşun hesabını edercesine ,nede sandalyemi tamire götürmeye derman bulabiliyor ellerim...nede odamdaki heryerde biten haşereler geziyor ben yazarken...herşey dinlemede...herşey beklemede.kalemim kırıldı desem sadece bende tükendi desem mürekkebi bilmem hangi gecenin bitiminde vuslatı yakalar defterim...nezaman bulur artık tanımlamakta zorlandığım kelimelerden yolunu...hangi masum bakışlı ışıkta bulur yolunu.o ışıklarki baktıkça bana yüzüm kızarır,aynalara dost yüzüm artık utanır...herşey benle ittifak halinde.masumiyeti izleyen yüreğim yalanların arkasına sığınarak bir ışığın yansımasından umuyor umacağını...benim hayatım bu fakat hakeden benmiyim onu bilemem...artık o kelimelerde beni tanımlamaktan uzak.yalanlarla dolu bu dört duvar bedenim.zemheri soğuklarda kalmış üşür yüreğim.ya bir gün üşüdüğümüde hissedemezsem diye korkan,ürpermek istercesine çırpınan kalbim ellerimde atıyor şimdi...bütün hislerimin ölmesine alışsamda üşümeden yapamam .üşümeden yazamaz kalemim,titremez bedenim...bir sürü ışık sızıyor odama.odamdaki yansıması duvara...kalemim ise onların gölgesinde yazmaya çalışıyor yazacağını .garipsenmiş bir gölge dikkatimi çekiyor duvarda.dostların gölgesine düşman odam artık dışardan sızan gölgelerde arar oldu dostu...masama vurdu gecemin aydınlığı..kaleme vuslatı yaşatmak zamanı...gel dedi kalemim hasreti kucakla...gölgeler düşsün bırak odana..arada dostunda olacak tabi gölgene muhtaç.bırak yol olsun sana hayat.bu bi şarkıyı sarıp sarıp dinlemek kadar kolay olmayacak tabi.ezbere yaşanmayacak hayat...bırak sadece kalemin neşe olsun sana başka neşelere yabancı kalsan ne çıkar.bırak hüzün sende bitirsin düşlerini.sen değilmiydin yokluğuna ağıtlar yakan.bırak bırak yol bulsun sende hasret.bırak gölgeyi bir ışık bile vursa göremem artık görmem gerekeni.saklar herşey benden elini...o ellerki artık yalan soluklar,hüzün avuçlar...vermez yüreğini sevdiğim ,vermez istediğim...kader derim ama temenni ederim.fakat gelmez bana istediğim.....



Cevapla