Kırmızı Karlar Yağmakta Kente
Kırmızı Karlar Yağmakta Kente
Kırmızı karlar yağmakta kente...
Bir kız tuvalete sıkıştırmış çığlıklarını haykırmakta.Bir kedi ezilmekte otoyolda tam o sırada.Kızın yüreği kedinin ürkekliği ile birleşmekte o gece...
O gece iki farklı çığlık karışmakta sessizliğe.
Kırmızı karlar yağmakta kente ve bedeni ezilmekte kırmızılığın içinde.
Bir veda etmeden uzaklaşan sevgili son kez bakmakta İstanbul'a ve elinde cep telefonu bir mesaj çekmekte yeniden...
Seni görürsem güçsüzleşirim sevdiğim.
Ve İstanbul ilk kez sessiz kalmakta, ilk kez bu kadar ağır bir ayrılık yaşamakta ve ilk kez sessiz sedasız izlemekte kalanı...
Sessiz sedasız izlemekte gideni...
susmakta koca kent...
Susup dinlemekte çığlıkları tuvaletten yankılanan ve can yakan...
Sözler yankılanmakta dört bir yanda ve sessizliğin içinde yokolmakta..
Bulutlar kırmızı yağdırmakta geceye...
Nefessiz kalmaya mahkum yüreğini alıştırmakta , kırmızı karların yağdığı kentte sevdiği uzaklaşırken bilmediği yerlere; isyanlarda kızın her bir zerresi.
Ezilen kedinin bağırsakları yol üstünde durmakta.Dörtlü tekerlek izleri geçmekte üzerinden tekrar tekrar...Ve daha bir işlemekte kanı otoyol üzerine...
Ruhu isyanlarda kız ,tuvalet kenarına çökmüş ağlamakta hıçkıra hıçkıra.
Ve kırmızı karlar yağmakta İstanbul'a...
Ve her haykırıştan sonra...
Ve her tekerlek izinin ardından çoğalmakta...
Tipiye dönmekte hava, sessizliğin son demini yaşamakta olan kentte...
Kırmızı karlar yağmakta kimsenin görmediği...Bir tek benim üzerime yağan ve hiç son bulmayan....
Kırmızı karlar yağmakta kente...
Bir kız tuvalete sıkıştırmış çığlıklarını haykırmakta.Bir kedi ezilmekte otoyolda tam o sırada.Kızın yüreği kedinin ürkekliği ile birleşmekte o gece...
Sen o otobüsün camından bakarken son kez bu kente...
Kan kırmızı karlar yağmakta üzerime..
Meral Bilgiç
Bir kız tuvalete sıkıştırmış çığlıklarını haykırmakta.Bir kedi ezilmekte otoyolda tam o sırada.Kızın yüreği kedinin ürkekliği ile birleşmekte o gece...
O gece iki farklı çığlık karışmakta sessizliğe.
Kırmızı karlar yağmakta kente ve bedeni ezilmekte kırmızılığın içinde.
Bir veda etmeden uzaklaşan sevgili son kez bakmakta İstanbul'a ve elinde cep telefonu bir mesaj çekmekte yeniden...
Seni görürsem güçsüzleşirim sevdiğim.
Ve İstanbul ilk kez sessiz kalmakta, ilk kez bu kadar ağır bir ayrılık yaşamakta ve ilk kez sessiz sedasız izlemekte kalanı...
Sessiz sedasız izlemekte gideni...
susmakta koca kent...
Susup dinlemekte çığlıkları tuvaletten yankılanan ve can yakan...
Sözler yankılanmakta dört bir yanda ve sessizliğin içinde yokolmakta..
Bulutlar kırmızı yağdırmakta geceye...
Nefessiz kalmaya mahkum yüreğini alıştırmakta , kırmızı karların yağdığı kentte sevdiği uzaklaşırken bilmediği yerlere; isyanlarda kızın her bir zerresi.
Ezilen kedinin bağırsakları yol üstünde durmakta.Dörtlü tekerlek izleri geçmekte üzerinden tekrar tekrar...Ve daha bir işlemekte kanı otoyol üzerine...
Ruhu isyanlarda kız ,tuvalet kenarına çökmüş ağlamakta hıçkıra hıçkıra.
Ve kırmızı karlar yağmakta İstanbul'a...
Ve her haykırıştan sonra...
Ve her tekerlek izinin ardından çoğalmakta...
Tipiye dönmekte hava, sessizliğin son demini yaşamakta olan kentte...
Kırmızı karlar yağmakta kimsenin görmediği...Bir tek benim üzerime yağan ve hiç son bulmayan....
Kırmızı karlar yağmakta kente...
Bir kız tuvalete sıkıştırmış çığlıklarını haykırmakta.Bir kedi ezilmekte otoyolda tam o sırada.Kızın yüreği kedinin ürkekliği ile birleşmekte o gece...
Sen o otobüsün camından bakarken son kez bu kente...
Kan kırmızı karlar yağmakta üzerime..
Meral Bilgiç