Hande Şarman"Çok afili hareketler bunlar" HT
Hande Şarman"Çok afili hareketler bunlar" HT
Çok afili hareketler bunlar
13 Nisan 2010 Salı, 23:30:46
Facebook konusunda dünyayı sallıyoruz. Türk kullanıcı sayısı, bir miktarı twitter’a kaysa da, dünya çapında önem arz ediyor. Annem farmville’de yeni evi için arkadaşlarından çivi istiyor, bir arkadaşım blog’unun reklamını yapıyor, bir başkası çalıştığı kurumun yeni atılımlarının tanıtımı için kullanıyor facebook’u... “Sevgili twitosh (veya facebook), tostumu yedim uzanıyorum” gibi cümleler mi, “herkes beni follow etsin, ben arkadaşlarımı bile follow etmeyeyim” bilmişlikleri mi, kendisini öven birisini retweet etme görgüsüzlükleri mi ararsınız, hepsi bizde mevcut. Oysa twitter’ın da bir “adabı muaşereti” var. Keşke okusalar! Neyse diyeceğim şu; Twitter ve facebook’taki listelerimde ilgi alanları, işleri ve karakterleri birbirinden çok farklı yüzlerce kişi var. Ancak hepsinin ortak noktası şu: Herkes kendisini ve durumu iyi ifade eden, taşı gediğine koyuveren büyük sözlere bayılıyor. Bazıları alıntıladıkları cümleleri tırnak içine alıp kaynak belirterek yapılması gerekeni yapıyor, bazıları “aman kim bileceeek kim göreceeek” rahatlığında, sözü kendisine mal ediveriyor. Ama sonuçta herkes alıntılıyor. Bu bir dönem yazarlar arasında da çok modaydı. Şiir, roman, öykü kitabı fark etmez, her yazar, her bir bölüm başında ünlü bir yazardan, filozoftan bir alıntı yapardı. Zamanla bu da demode oldu, hatta ti’ye alınır oldu. Ancak insanoğlunun “büyük sözlere” ilgisi bitmedi azalmadı aslında. En büyük sorusu, sorunu başta kendisi olan insan, kafasındaki meseleyi şıp diye ortaya koyuveren cümleleri buluverdikçe aydınlanmaya, “benden önce bunu düşünmüş işte” diye demeye devam ediyor, edecek. İşte size bunun canlı örneği: Daha önce bu köşede tanıttığım, aforizmalardan oluşan, konu başlıkları altına alınarak kategorize edilmiş özlü sözleriyle “Afili Lugat” adlı kitap, “afili bir hareket” yaparak İPhone edisyonu ile karşımızda.
“Türkiye’de hazırlanan ilk İPhone e-kitap uygulaması” olarak tanıtılan kitap, Apple Applications Store’da 4.99 dolara satılıyor.
BİR ELİMDE IPAD BİR ELİMDE KAHVEM
Bir İphone kullanıcısı olarak ben de (hatta İpad’i elime bir alayım hele, neler anlatacağım sizlere) yeni application’lara meraklıyım. İşe git masa başına otur, eve gel masanın başına git, yok. Ben artık koltuğumdan da, yatağımdan da interneti kullanabilmek istiyorum. Telefon tatmin etmiyor, laptop da çok hantal. Yani yaşasın İPad! Hele e-book (e-kitap) derseniz hemen atlarım. Çünkü internette özellikle İngilizce olarak gani gani bulunmasına rağmen, Türkçe’de bırakın her aradığınızı bulmayı, çok az sayıda e-kitap var hâlâ. Türkçe dergi ve gazeteler de hâlâ rahatlıkla okunamıyor internetten. Oysa okuyacak kitap bulamayan birçok insan varken (ki biz de gazetede çocuklara uygun kitapları biriktirip koli koli gönderiyoruz okullara), bir yandan da evde, sokakta, dolmuşta, işyerinde telefonundan, bilgisayarından, laptop’undan yazmaya ve okumaya aralıksız devam eden geniş bir kitle de var. Kimse de çıkıp “Herkesin evinde bilgisayar, internet mi var, nerede yaşıyorsun sen?” demesin.
Bu ülkede, sıradan bir ödevini (dönem ödevi veya tez filan değil, dikkatinizi çekerim) yapmak için internet kafeye gitmek zorunda kalan bir çocuk, silahlı çatışmanın ortasında kalıp can verdi!
13 Nisan 2010 Salı, 23:30:46
Facebook konusunda dünyayı sallıyoruz. Türk kullanıcı sayısı, bir miktarı twitter’a kaysa da, dünya çapında önem arz ediyor. Annem farmville’de yeni evi için arkadaşlarından çivi istiyor, bir arkadaşım blog’unun reklamını yapıyor, bir başkası çalıştığı kurumun yeni atılımlarının tanıtımı için kullanıyor facebook’u... “Sevgili twitosh (veya facebook), tostumu yedim uzanıyorum” gibi cümleler mi, “herkes beni follow etsin, ben arkadaşlarımı bile follow etmeyeyim” bilmişlikleri mi, kendisini öven birisini retweet etme görgüsüzlükleri mi ararsınız, hepsi bizde mevcut. Oysa twitter’ın da bir “adabı muaşereti” var. Keşke okusalar! Neyse diyeceğim şu; Twitter ve facebook’taki listelerimde ilgi alanları, işleri ve karakterleri birbirinden çok farklı yüzlerce kişi var. Ancak hepsinin ortak noktası şu: Herkes kendisini ve durumu iyi ifade eden, taşı gediğine koyuveren büyük sözlere bayılıyor. Bazıları alıntıladıkları cümleleri tırnak içine alıp kaynak belirterek yapılması gerekeni yapıyor, bazıları “aman kim bileceeek kim göreceeek” rahatlığında, sözü kendisine mal ediveriyor. Ama sonuçta herkes alıntılıyor. Bu bir dönem yazarlar arasında da çok modaydı. Şiir, roman, öykü kitabı fark etmez, her yazar, her bir bölüm başında ünlü bir yazardan, filozoftan bir alıntı yapardı. Zamanla bu da demode oldu, hatta ti’ye alınır oldu. Ancak insanoğlunun “büyük sözlere” ilgisi bitmedi azalmadı aslında. En büyük sorusu, sorunu başta kendisi olan insan, kafasındaki meseleyi şıp diye ortaya koyuveren cümleleri buluverdikçe aydınlanmaya, “benden önce bunu düşünmüş işte” diye demeye devam ediyor, edecek. İşte size bunun canlı örneği: Daha önce bu köşede tanıttığım, aforizmalardan oluşan, konu başlıkları altına alınarak kategorize edilmiş özlü sözleriyle “Afili Lugat” adlı kitap, “afili bir hareket” yaparak İPhone edisyonu ile karşımızda.
“Türkiye’de hazırlanan ilk İPhone e-kitap uygulaması” olarak tanıtılan kitap, Apple Applications Store’da 4.99 dolara satılıyor.
BİR ELİMDE IPAD BİR ELİMDE KAHVEM
Bir İphone kullanıcısı olarak ben de (hatta İpad’i elime bir alayım hele, neler anlatacağım sizlere) yeni application’lara meraklıyım. İşe git masa başına otur, eve gel masanın başına git, yok. Ben artık koltuğumdan da, yatağımdan da interneti kullanabilmek istiyorum. Telefon tatmin etmiyor, laptop da çok hantal. Yani yaşasın İPad! Hele e-book (e-kitap) derseniz hemen atlarım. Çünkü internette özellikle İngilizce olarak gani gani bulunmasına rağmen, Türkçe’de bırakın her aradığınızı bulmayı, çok az sayıda e-kitap var hâlâ. Türkçe dergi ve gazeteler de hâlâ rahatlıkla okunamıyor internetten. Oysa okuyacak kitap bulamayan birçok insan varken (ki biz de gazetede çocuklara uygun kitapları biriktirip koli koli gönderiyoruz okullara), bir yandan da evde, sokakta, dolmuşta, işyerinde telefonundan, bilgisayarından, laptop’undan yazmaya ve okumaya aralıksız devam eden geniş bir kitle de var. Kimse de çıkıp “Herkesin evinde bilgisayar, internet mi var, nerede yaşıyorsun sen?” demesin.
Bu ülkede, sıradan bir ödevini (dönem ödevi veya tez filan değil, dikkatinizi çekerim) yapmak için internet kafeye gitmek zorunda kalan bir çocuk, silahlı çatışmanın ortasında kalıp can verdi!