saçaklarda gözyaşım
saçaklarda gözyaşım
Gittin ya sen,
burada herkes kendi yolunda işte...
Yağmur var sokaklarda,
hava soğuk,
ayaklarım üşüyor...
Yine yorgun saçaklarından ekimin,
kara gözlerinden süzülür gibi,sessiz
ve tane tane damlalar düşüyor...
Bir gün daha geçti zamandan...
Soruyorsan eğer,
herkes yaşamakta kendi halinde işte..
Şairler şiir yazmaktalar sevdalara,
çocuklar yine çamurlarda,çıplak...
Yine ağlamakta bu gün gök yüzü...
Yine damlalar saçaklardan,
başları önde,göz yaşların gibi inişte...
Sevdiğin ezgiler yine sızıyor,
soluk boyalı,kırık penceremden,
yağmur damlaları ile ortak,aheste...
Yine o bildiğin şarkı var dudaklarımda,
o,yaslanıp omuzum da ağladığın mahzun ,
ve söylediğin sessiz, o hüzzam duygulu beste...
Böyle işte hayat gidişinin ardından...
Geceler daha kara,daha uzun yalnızlıklar...
Sönük artık,yıldızların feri yok...
Yorgun, sevdalı rüzgarlar,
boynu bükük,yaslı bulutlarım...
Gittin ya sen,
zaman durdu yokluğunda...
Ne kader alıp başını gidebildi,
ne de yeşerebildi, gömüp gittiğin umutlarım...
nasıl da duruyor zaman değil mi?o noktada kalıyor duygular..düşüncelerkilitleniyor...kalbin atışı bile o anın ritminde hep sanki..gözler hepo içsel yalnızlığa dalıyor...su gibi zaman..herşeyi önünekatıyor..katıyor da bir Onsuzluğu silemiyor işte...garip biduygu..insan biraz tuhaf bi varlık..unutamıyor işte..orda öylecekilitleniyor..unutamadığı bir yüz değil sanki..unutamadığı o sevmeninen doruk noktasındayken o doruklarda yalnız kalışıbelki..bilmiyorum..sahi neyi unutamıyor insan?
unutamadığı bişeyler var belli...ne farkederki...her melodi dokunuyor işte..her yağmur damlası hüzün veriyor gözlerine..
u
n
u
t
a
m
ı
y
o
...insan r
burada herkes kendi yolunda işte...
Yağmur var sokaklarda,
hava soğuk,
ayaklarım üşüyor...
Yine yorgun saçaklarından ekimin,
kara gözlerinden süzülür gibi,sessiz
ve tane tane damlalar düşüyor...
Bir gün daha geçti zamandan...
Soruyorsan eğer,
herkes yaşamakta kendi halinde işte..
Şairler şiir yazmaktalar sevdalara,
çocuklar yine çamurlarda,çıplak...
Yine ağlamakta bu gün gök yüzü...
Yine damlalar saçaklardan,
başları önde,göz yaşların gibi inişte...
Sevdiğin ezgiler yine sızıyor,
soluk boyalı,kırık penceremden,
yağmur damlaları ile ortak,aheste...
Yine o bildiğin şarkı var dudaklarımda,
o,yaslanıp omuzum da ağladığın mahzun ,
ve söylediğin sessiz, o hüzzam duygulu beste...
Böyle işte hayat gidişinin ardından...
Geceler daha kara,daha uzun yalnızlıklar...
Sönük artık,yıldızların feri yok...
Yorgun, sevdalı rüzgarlar,
boynu bükük,yaslı bulutlarım...
Gittin ya sen,
zaman durdu yokluğunda...
Ne kader alıp başını gidebildi,
ne de yeşerebildi, gömüp gittiğin umutlarım...
nasıl da duruyor zaman değil mi?o noktada kalıyor duygular..düşüncelerkilitleniyor...kalbin atışı bile o anın ritminde hep sanki..gözler hepo içsel yalnızlığa dalıyor...su gibi zaman..herşeyi önünekatıyor..katıyor da bir Onsuzluğu silemiyor işte...garip biduygu..insan biraz tuhaf bi varlık..unutamıyor işte..orda öylecekilitleniyor..unutamadığı bir yüz değil sanki..unutamadığı o sevmeninen doruk noktasındayken o doruklarda yalnız kalışıbelki..bilmiyorum..sahi neyi unutamıyor insan?
unutamadığı bişeyler var belli...ne farkederki...her melodi dokunuyor işte..her yağmur damlası hüzün veriyor gözlerine..
u
n
u
t
a
m
ı
y
o
...insan r
- küçükhanım
- Bağımlı Üye
- Mesajlar: 403
- Kayıt: 28 Oca 2007 [ 22:58 ]