PENCERENİN ARKASINDAKİ GÜZEL MANZARA
PENCERENİN ARKASINDAKİ GÜZEL MANZARA
Bir hastane odasında 6 kişi yatmaktaydı. Pencerenin yanındaki hastanın durumu çok kötü idi. Lakin öyle de oldu. Gece yarısı öldü. Bu odada hemşirelerin yaptığı bir gelenek vardı. Pencerenin yanındaki hasta öldüğü zaman pencerenin yanına başka bir hasta yatırılırdı. Bu odadaki hastalar ayağa kalkamayacak kadar çok hasta idiler. Pencerenin yanına yatırılan hasta odadakilere moral verebilmek için dışardaki olayları anlatırdı. 'Şimdi saat 8. 00. Birazdan sütçü geçer. Her yer günlük, güneşlik.Yanımızdaki parkı bir görseniz. Çocuklar cıvıl cıvıl oynuyor. Herkes işinde gücünde. Çarşılar çok kalabalık...' gibi sözlerle ordaki hastaları güldürürdü, onlara moral verirdi. Fakat adamın yanındaki hasta bu hastanın anlattıklarını çok kıskanır. ' Neden ben kendi gözlerimle görmeyim ki?' diyerek iç çekerdi. Bir gün aklına bir fikir geldi. 'Nasıl olsa o hasta ölünce onun yerine beni yatıracaklar. O zaman her şeyi kendim görürüm' diye düşündü. Bir gün pencere önündeki hastanın durumu ağırlaştı. İlacını tam içecekken yanındaki hastanın eline vurmasıyla ilaçları yere düştü ve bu hasta öldü. Ertesi gün odaya gelen hemşireler ölen hastayı kaldırıp yerine yanındaki hastayı yatırdılar.Fakat cam kenarına yatırılan hasta buraya yatırılınca beyninden vurulmuşa döndü. Çünkü pencerenin arkasında koskaca duvardan başka hiç bir şey yoktu. :-( LÜTFEN SONUNA KADAR OKUYUN
- Kenshin Himura
- Bağımlı Üye
- Mesajlar: 275
- Kayıt: 01 Nis 2006 [ 23:15 ]