Bu Lig, Bu Süperstarlar Sahte
Bu Lig, Bu Süperstarlar Sahte
Arkadaşlar basketbolseverler.com dan alıntı yaptığım bu yazının sahibi DR.no nick li biri.
Yazı çok uzun bir yazı ama ben okuma zahmeti olmasın die bir kısmını koyuyorum.
Tamamını merak edenler sitesinden okuyabilir.
NBA’de bugün ‘süperstar’ olarak nitelendirilen oyuncuların sayısını bir düşünün... Bir çırpıda 3, 5, 7 belki de 10 isim sayabilirsiniz. Ya da siz yorulmayın, ben hemen bir deste sıralayıvereyim sizin için: LeBron James, Kobe Bryant, Dwyane Wade, Tracy McGrady, Steve Nash, Vince Carter, Carmelo Anthony, Jason Kidd, Gilbert Arenas, Allen Iverson. Yetmedi değil mi!? Çünkü bir o kadarı eksik.
Peki saydığımız bu oyuncuların ortak özellikleri ne? Hepsi de topla çok fazla oynayan, çok sayıda şut kullanan, sahada fazlasıyla kalan ve hem penetreleri, hem de şutör kimlikleri ile yüksek skor üreten isimler. Antrenörlerin tüm setleri üzerine kurdukları, hakemlerin kırılacak birer eşya gibi korudukları, uğurlarına yeni kuralların çıkarıldığı, ellerine oturmuyor diye topların değiştiği, adlarına bilgisayar oyunları, spor malzemeleri yapılan, hatta zaman zaman da Hollywood filmlerinde rol alan birer yıldız onlar.
Kimse yanlış anlamasın, burada sorgulanan onların yetenekleri değil. Hepsinin Allah vergisi, hatırı sayılır yetenekleri var. Ne var ki masal kahramanları gibi anılmaları, o şekilde lanse, daha doğrusu empoze edilmeleri beni fazlasıyla çıldırtıyor. Haddinden fazla şişirildiklerini, birer reklam ve pazarlama metası olduklarını herkes bilsin, öğrensin. Sonuçta bir NBA sevdasıdır almış yürümüş durumda. Hepimiz NBA’in büyülü dünyasına dalmış ve kendimizden geçmiş durumdayız. Fakat bu sanal dünyadaki hiçbir şeyin gerçekliğini sorgulamıyoruz. Haftanın MVP’si kim seçilmiş, en güzel 10 hareket nelermiş, hangi süperstar kaç sayı atmış, en spektaküler smaçı kim yapmış, en iyi asisti kim vermiş, kim All-Star seçilmiş, kim kaç oy almış, kim kime karşılık takas edilmiş, hangi takım kimi draft etmiş vesaire vesaire.
Peki Shaquille O’Neal, Tim Duncan, Yao Ming, Dirk Nowitzki, Jermaine O’Neal birer süperstar değil mi? Ya Kevin Garnett? Az önce bu isimleri saymadık. Saysaydık kimse itiraz etmezdi herhalde. Peki o zaman toplam kaç süperstar var? Kimlerin süperstar olduğuna kim karar veriyor diye sorsam. Yoksa birileri, bazı oyuncuları ön plana çıkartmak ve daha çok süperstar yaratmak konusunda sürekli bir çalışma içerisinde mi? Peki biraz geriye gidelim. NBA’den kaç süperstar geldi-geçti sizce? ABA Ligi’nden bugüne kadar saysak toplam sayı 60’ı geçmez..! Zaten 1996 yılının Ekim ayında, yani ligin 50. kuruluş yıldönümünde, ‘The NBA’s 50 Greatest Players’ şeklinde resmi bir liste yayınlandı. Geride kalan 11 yılda basit bir aritmetik ile bu rakama 10 kişi eklesek maksimum ulaşılacak rakam 60’tır. Ancak bugün baktığınızda aynı anda forma giyen 15-20 süperstarı şıp diye sayıveriyoruz. Bu iş bu kadar ucuzladı mı diye bir soru gelmiyor mu aklınıza? Yoksa insanoğlunun geçirdiği fiziksel ve mental evrimin bir sonucu mu bu? Belki de bugünkü oyuncuların sahip oldukları genetik miras basketbol için daha elverişlidir. O halde belki de Luke Walton bu sezon MVP seçilir. Michael Jordan’ın oğulları herhalde birkaç yıl sonra milyar dolarlık kontratlara imza atarlar...
Jerry West (foto), Oscar Robertson, Julius Erwing, Michael Jordan, Larry Bird, Charles Barkley, Magic Johnson, Bill Walton, Kareem Abdul-Jabbar, Wilt Chamberlain, Clyde Drexler, Bill Russell, James Worthy ve Joe Dumars... İlk anda aklıma gelen efsane oyuncular. Kaç kişi oldu? Bana kalırsa günümüz süperstarlarından hiçbirisi, hadi haksızlık etmeyelim %90’ı bu isimlerin yanına bile yaklaşamaz. High-Definition görüntüler olmadan, internet olmadan, medya henüz dünyanın en büyük ve en tehlikeli gücü haline gelmeden ve hatta dünya henüz global bir gezegene dönüşmeden önce bu oyuncular NBA’in efendileri idi. Tabii bir çoğu David Stern’in gazabına uğramamış bir ligde forma giydiler. Kimisi 3 sayı çizgisini, kimisi alan savunmasını, kimisiyse tv time-out’larını hiç görmedi. Ama hepsi kendi dönemini domine edecek kadar yetenekli oyunculardı. Ligin kaderini belirlediler, takımlarını şampiyonluklara taşıdılar. Hemen hepsi de bunu tek başına gerçekleştirdi. Bugünse başarı için en az iki hatta üç süperstarın bir takımda olması gerekiyor. Wade ile Shaq biraraya geliyor, yetmiyor Gary Payton ile Alonzo Mourning de ekibe katılıyor. Shaq gidince Kobe’nin durumu ortada. Lamar Odom ile işler yürümüyor. Tim Duncan, Manu Ginobili, Tony Parker, Michael Finley biraraya geliyor, Allen Iverson, Carmelo Anthony ve Marcus Camby bir takımda buluşuyor, Steve Nash, Amare Stoudemire, Shawn Marion ve Joe Johnson’a sahip olan Suns kuruluyor ama fayda etmiyor. Dirk Nowitzki, Jason Terry, Jerry Stackhouse, Erick Dampier ve Josh Howard beşlisi başarıyı getiremiyor. Eddy Curry, Steve Francis, Stephon Marbury, Quentin Richardson ve Jamal Crawford’lu Bulls kadrosu bekleneni veremiyor. Yao Ming ile Tracy McGrady’li Rockets vasatın üzerinde bir performans sergileyemiyor. Vince Carter, Jason Kidd ve Richard Jefferson triosu gözlere hitap etmenin ötesine geçemiyor. Chris Webber, Tayshaun Prince, Richard Hamilton, Chauncey Billups, Bu örnekler daha da çoğaltılabilir fakat ne fayda. Demek ki bu isimlerden birçoğu fos. Sanıyorum mesaj yerine ulaştı.
Yazı çok uzun bir yazı ama ben okuma zahmeti olmasın die bir kısmını koyuyorum.
Tamamını merak edenler sitesinden okuyabilir.
NBA’de bugün ‘süperstar’ olarak nitelendirilen oyuncuların sayısını bir düşünün... Bir çırpıda 3, 5, 7 belki de 10 isim sayabilirsiniz. Ya da siz yorulmayın, ben hemen bir deste sıralayıvereyim sizin için: LeBron James, Kobe Bryant, Dwyane Wade, Tracy McGrady, Steve Nash, Vince Carter, Carmelo Anthony, Jason Kidd, Gilbert Arenas, Allen Iverson. Yetmedi değil mi!? Çünkü bir o kadarı eksik.
Peki saydığımız bu oyuncuların ortak özellikleri ne? Hepsi de topla çok fazla oynayan, çok sayıda şut kullanan, sahada fazlasıyla kalan ve hem penetreleri, hem de şutör kimlikleri ile yüksek skor üreten isimler. Antrenörlerin tüm setleri üzerine kurdukları, hakemlerin kırılacak birer eşya gibi korudukları, uğurlarına yeni kuralların çıkarıldığı, ellerine oturmuyor diye topların değiştiği, adlarına bilgisayar oyunları, spor malzemeleri yapılan, hatta zaman zaman da Hollywood filmlerinde rol alan birer yıldız onlar.
Kimse yanlış anlamasın, burada sorgulanan onların yetenekleri değil. Hepsinin Allah vergisi, hatırı sayılır yetenekleri var. Ne var ki masal kahramanları gibi anılmaları, o şekilde lanse, daha doğrusu empoze edilmeleri beni fazlasıyla çıldırtıyor. Haddinden fazla şişirildiklerini, birer reklam ve pazarlama metası olduklarını herkes bilsin, öğrensin. Sonuçta bir NBA sevdasıdır almış yürümüş durumda. Hepimiz NBA’in büyülü dünyasına dalmış ve kendimizden geçmiş durumdayız. Fakat bu sanal dünyadaki hiçbir şeyin gerçekliğini sorgulamıyoruz. Haftanın MVP’si kim seçilmiş, en güzel 10 hareket nelermiş, hangi süperstar kaç sayı atmış, en spektaküler smaçı kim yapmış, en iyi asisti kim vermiş, kim All-Star seçilmiş, kim kaç oy almış, kim kime karşılık takas edilmiş, hangi takım kimi draft etmiş vesaire vesaire.
Peki Shaquille O’Neal, Tim Duncan, Yao Ming, Dirk Nowitzki, Jermaine O’Neal birer süperstar değil mi? Ya Kevin Garnett? Az önce bu isimleri saymadık. Saysaydık kimse itiraz etmezdi herhalde. Peki o zaman toplam kaç süperstar var? Kimlerin süperstar olduğuna kim karar veriyor diye sorsam. Yoksa birileri, bazı oyuncuları ön plana çıkartmak ve daha çok süperstar yaratmak konusunda sürekli bir çalışma içerisinde mi? Peki biraz geriye gidelim. NBA’den kaç süperstar geldi-geçti sizce? ABA Ligi’nden bugüne kadar saysak toplam sayı 60’ı geçmez..! Zaten 1996 yılının Ekim ayında, yani ligin 50. kuruluş yıldönümünde, ‘The NBA’s 50 Greatest Players’ şeklinde resmi bir liste yayınlandı. Geride kalan 11 yılda basit bir aritmetik ile bu rakama 10 kişi eklesek maksimum ulaşılacak rakam 60’tır. Ancak bugün baktığınızda aynı anda forma giyen 15-20 süperstarı şıp diye sayıveriyoruz. Bu iş bu kadar ucuzladı mı diye bir soru gelmiyor mu aklınıza? Yoksa insanoğlunun geçirdiği fiziksel ve mental evrimin bir sonucu mu bu? Belki de bugünkü oyuncuların sahip oldukları genetik miras basketbol için daha elverişlidir. O halde belki de Luke Walton bu sezon MVP seçilir. Michael Jordan’ın oğulları herhalde birkaç yıl sonra milyar dolarlık kontratlara imza atarlar...
Jerry West (foto), Oscar Robertson, Julius Erwing, Michael Jordan, Larry Bird, Charles Barkley, Magic Johnson, Bill Walton, Kareem Abdul-Jabbar, Wilt Chamberlain, Clyde Drexler, Bill Russell, James Worthy ve Joe Dumars... İlk anda aklıma gelen efsane oyuncular. Kaç kişi oldu? Bana kalırsa günümüz süperstarlarından hiçbirisi, hadi haksızlık etmeyelim %90’ı bu isimlerin yanına bile yaklaşamaz. High-Definition görüntüler olmadan, internet olmadan, medya henüz dünyanın en büyük ve en tehlikeli gücü haline gelmeden ve hatta dünya henüz global bir gezegene dönüşmeden önce bu oyuncular NBA’in efendileri idi. Tabii bir çoğu David Stern’in gazabına uğramamış bir ligde forma giydiler. Kimisi 3 sayı çizgisini, kimisi alan savunmasını, kimisiyse tv time-out’larını hiç görmedi. Ama hepsi kendi dönemini domine edecek kadar yetenekli oyunculardı. Ligin kaderini belirlediler, takımlarını şampiyonluklara taşıdılar. Hemen hepsi de bunu tek başına gerçekleştirdi. Bugünse başarı için en az iki hatta üç süperstarın bir takımda olması gerekiyor. Wade ile Shaq biraraya geliyor, yetmiyor Gary Payton ile Alonzo Mourning de ekibe katılıyor. Shaq gidince Kobe’nin durumu ortada. Lamar Odom ile işler yürümüyor. Tim Duncan, Manu Ginobili, Tony Parker, Michael Finley biraraya geliyor, Allen Iverson, Carmelo Anthony ve Marcus Camby bir takımda buluşuyor, Steve Nash, Amare Stoudemire, Shawn Marion ve Joe Johnson’a sahip olan Suns kuruluyor ama fayda etmiyor. Dirk Nowitzki, Jason Terry, Jerry Stackhouse, Erick Dampier ve Josh Howard beşlisi başarıyı getiremiyor. Eddy Curry, Steve Francis, Stephon Marbury, Quentin Richardson ve Jamal Crawford’lu Bulls kadrosu bekleneni veremiyor. Yao Ming ile Tracy McGrady’li Rockets vasatın üzerinde bir performans sergileyemiyor. Vince Carter, Jason Kidd ve Richard Jefferson triosu gözlere hitap etmenin ötesine geçemiyor. Chris Webber, Tayshaun Prince, Richard Hamilton, Chauncey Billups, Bu örnekler daha da çoğaltılabilir fakat ne fayda. Demek ki bu isimlerden birçoğu fos. Sanıyorum mesaj yerine ulaştı.
